Herken jij dit? Je bent ziek. Je voelde het al dagen aankomen. Een soort grieperig gevoel, je was emotioneler, had moeite met concentreren en kon jezelf maar nergens toe zetten. En toch deed je het. Je pushte jezelf om toch nog even dit en nog even dat te doen. Je to do lijstje was al lang genoeg, dus je moest zeker een aantal zaken ervan af kunnen strepen. En je hebt je kinderen beloofd om ook nog iets voor ze te doen. En ook al zou je liever in bad en vroeg naar bed gaan, toch sleep je jezelf weer overeind en doe je wat je moet doen. En dan wordt je ziek. Logisch. Je lichaam en geest waarschuwden je al dagen, maar je verviel in iets waar je heel goed in ben. Sloven. Doorgaan en jezelf negeren.

Misschien heb ik dit al eens eerder met je gedeeld. Maar ik vind het nog steeds zo toepasselijk. En toen ik gisteren deze tekst hoorde in een serie op Netflix wist ik dat het weer tijd is om hier weer aandacht aan te besteden. Want om een verhaal te helen is niet alleen bewustzijn nodig, maar ook liefdevolle aandacht en daadwerkelijke actie. ?

Ik geloof oprecht dat het verhaal van sloven, dienstbaar zijn, ondergeschikt zijn en jezelf wegcijferen het verhaal is dat wij vrouwen al jaren meedragen in ons systeem en niet meer vraagt of roept, maar schreeuwt om aandacht.

We hebben ons dit verhaal niet alleen eigen gemaakt doordat het van ons werd verwacht, maar ook doordat we het (onbewust) van onszelf eisen. We willen die perfecte moeder, vrouw, vriendin, dochter etc zijn. Daarnaast voelen we ons ook niet gezien en gehoord en erkent in ons vrouw zijn dus zijn we ook gaan zoeken naar die bevestiging en zichtbaarheid. We zoeken excuses, we plannen onze tijd vol, we stellen uit en bagataliseren het. Maar feit blijft dat het wringt. En door onze innerlijke onbalans zijn we daardoor in een innerlijke strijd terecht gekomen.

Want tussen alles dat we (nog) moeten doen en tussen wat we willen doen zit over het algemeen nog steeds een heel groot verschil. En in plaats van vanuit ons hart te leven, mee te bewegen met ons eigen innerlijk ritme, en onszelf alles te geven wat we nodig hebben, zoeken we het buiten onszelf. En ook voelen we dat het genoeg is en zo niet kan, we blijven het gewoon doen. Want we zijn er goed in (geworden).

De eye-opener voor mij was jaren terug een opdracht tijdens een vrouwenworkshop. Om 6 uur 's ochtends kregen we de opdracht kregen hout te gaan sprokkelen. Dat was de opdracht meer niet. We zouden vanzelf horen wanneer we mochten stoppen. Ik ging direct vol in mijn weerstand en sommige andere vrouwen ook. Enkele vrouwen deden echter zonder vragen wat ze werd gevraagd en liepen af en aan met grote ladingen takken. Anderen klaagden maar deden het toch en sommigen zoals ik deden niets. Er ging van alles door mijn hoofd. En ook al vertikte ik het om te gaan sloven, ik liep wel rondjes in het bos.

Na 1,5 uur werden we teruggeroepen en kregen we dekens, thee en wat broodjes, en stelden ze ons de vraag: Waarom we zonder vragen deden wat ons werd gevraagd? Waarom wij vrouwen zo gewend zijn aan die rol van sloven? Waarom kwam niemand op voor zichzelf en zei ik ga slapen. Waarom vroeg niemand waarom en hoe lang etc?

Iedereen was stil. En op dat moment beseften we dat we zo gewend waren aan die rol van zorgen voor waarbij we onze eigen behoefte opzij zetten, dat we zonder nadenken keer op keer in die rol stappen.

Omdat dit in ons systeem zit.

Het is het oude niet-ondersteunende verhaal in onze vrouwenlijn dat we van alles moeten, dat we dienend moeten zijn, de perfecte huisvrouw, de perfecte moeder, de perfecte partner etc. Kijk maar naar reclames, vroeger zag je de vrouw met brede glimlach wachten in een blinkend schoon huis om haar man te dienen met eten, aandacht etc.

Nu is dat beeld misschien iets anders, nu moeten we namelijk ook nog supersexy rondlopen ?. Nog steeds moet de vrouw perfect zijn. Niet alleen omdat het zo wordt afgebeeld en uitgedragen, maar ook omdat we het onszelf opleggen. En elkaar er ook nog eens op afrekenen. Kijk de verwijtende blikken op het schoolplein maar eens als er een moeder half verwilderd aankomt net op tijd voor de bel gaat, of net te laat zoals ik menigmaal.

Dus voelen we ons schuldig. Iedere dag weer naar onszelf. En de paradox is dat doordat je niet helemaal in balans bent en lekker in je vel zit, je eigenlijk ook niet het beste van jezelf aan je kinderen kan geven, of aan je partner, met als gevolg dat ook daardoor weer schuldgevoelens ontstaan. En zo blijf je in een cirkel ronddraaien. En zolang jij jezelf aan de kant zet voor het groter belang, dien je het dus eigenlijk juist niet.

Daarnaast zijn vele vrouwen toch ergens onderdrukt of misbruikt, waardoor dat verhaal dat wij er niet toe doen nog dieper in ons systeem wordt bevestigd.

Zolang wij echter niet op onze plek gaan staan en onszelf gaan zien en in liefde omarmen kunnen wij dit verhaal niet heel maken en niet uit dit systeem stappen. Het mooie is echter dat als we dit wel doen, we niet alleen de weg vrij maken voor onszelf, maar ook voor onze kinderen, en voor alle vrouwen om ons heen. Want we zijn allemaal met dit verhaal verbonden.

Je ruimte innemen is niet eng. Je wordt niet groter of meer aanwezig, je gaat niets opeisen, maar gaat juist je liefde laten stromen, voor jezelf en daardoor voor anderen. We houden ons nu groot door te doen alsof, of maken ons juist klein door te dienen, door te sloven. Als we onze plek innemen dan worden we zacht, liefdevol en krachtig aanwezig. Niet ten koste van anderen, maar juist in verbinding.

Het mooie is dat je omgeving dit spiegelt. Probeer het eens, een dagje rondlopen terwijl jij je letterlijk groter voordoet. Dat zullen je kinderen heel vreemd vinden. Of je heel klein maken en onzichtbaar proberen te zijn. Ook dan zullen je kinderen reageren. En probeer dan ook eens een dag heel lief voor jezelf te zijn, je rust te nemen als je het nodig hebt en goed voor jezelf te zorgen. Dan zul je zien dat er veel meer liefde, verbinding en harmonie in je gezin is die dag.

Wil jij hier meer inzicht in en echt je niet-ondersteunende verhalen helen zodat jouw systeem jou gaat dragen?

Meld je dan aan voor de driemaandentraining Creëer je droom(gezins)leven vanuit jouw ik-kracht met 2 live dagen en 3 maanden online ondersteuning.

Liefs,