Wat doe jij als je kind gefrustreerd raakt?
Mijn kinderen zijn echte vurige draakjes. Ze kunnen vuurspuwen en stamvoeten alsof hun leven ervan af hangt. Eerlijk gezegd denk ik ook dat zij dit ook zo voelen. Want vaak gebeurt dit als iets hen in hun kern raakt, in hun zijn. Of op het moment dat ze iets graag willen, maar het lukt niet. Het is dus echt hun innerlijke stem die van zich laat horen.
Misschien herken je dit ook wel. Als je echt ergens voor gaat en je krijgt het niet voor elkaar dan raak je gefrustreerd. Als het je eigenlijk toch niets uitmaakt, laat je het vaak sneller gaan en blijft een heftige reactie achterwege.
Frustraties zijn een goede graadmeter.
De mate waarin je kind gefrustreerd raakt zegt iets over of hij of zij echt iets wil. Als het willen echt uit zijn of haar ziel komt, dan zal jouw kind het harder voelen als het niet lukt. Mijn zoontje had laatst judo-examen en bij het tweede gedeelte werd hij onzeker. Zijn worpen gingen niet meer zo goed en hij raakte in de war. Hij behaalde toch nog een goed resultaat, maar niet waar hij op had gehoopt, dan wel gerekend. Hij was zwaar teleurgesteld en gefrustreerd schopte hij thuis om zich heen.
In eerste instantie was ik geneigd om hem te kalmeren door vooral de nadruk te leggen op dat hij tevreden mocht zijn. Maar toen bedacht ik me dat de frustratie die hij voelde juist een goed teken was. Niet alleen bouwt het zijn karakter en bepalen dit soort momenten of hij het echt wil en doorzet, in plaats van dat hij opgeeft. Daarbij geeft deze reactie ook aan dat hij ergens ook weet dat hij beter kan, en toont het dus aan dat er nog groei in zit.
De roep van je ziel bepaalt de mate van frustratie.
Een kind dat laag scoort op school, maar wel aan zijn maximale prestaties zit, kan daar dik tevreden mee zijn en lekker in zijn vel zitten. Terwijl een kind dat ergens diep van binnen weet dat hij meer kan, vastloopt als dit niet gebeurt. Een kind dat niet goed is in sport, zal daar ook geen ambitie voor hebben. Een kind dat erg muzikaal is, zal eerder doorzetten met gitaarles dan een ander.
Jouw ontwikkeling, jouw pad is voorbestemd. Het is wie je bent en zit in je systeem. Het is dan ook je ziel die je blijft roepen om dit te gaan doen, om je verder te ontwikkelen. Omdat het jouw potentie weet en voelt in elke cel. Het is misschien daarom ook dat hoogbegaafde kinderen sneller vastlopen als iets niet gaat zoals zij willen. De discrepantie tussen hun innerlijk en wat ze op dat moment kunnen is dan al gauw heel groot. En ook voor hooggevoelige kinderen ligt hier een tere balans. Want wat zij voelen en wat een ander doet of zegt, is vaak niet congruent. Dus raken ze in de war en gefrustreerd en gaan ze aan zichzelf twijfelen.
Je helpt je kind niet door de emotie te nivelleren.
Als een kind gefrustreerd is helpt het niet als je de emoties weg wilt nemen of nivelleren. Wel kun je jouw kind liefdevol ondersteunen door uit te leggen waarom de frustraties er zijn en dat dit heel normaal is. Dat het een goed teken is, omdat je kind hierdoor kan onderzoeken of het iets echt wil. En zo ja, dan is dat een bevestiging van zijn vaardigheden welke nog ontwikkeld mogen en kunnen worden. Je kunt je kind dan ondersteunen in het uitzoeken waarom het nog niet lukt.
Er is niets vervelender voor je ontwikkeling dan dat er een verschil zit tussen wat je weet dat je kan en de werkelijkheid. Op het moment dat je echter begrijpt waarom dit is en wat je wel kunt doen dan zal de frustratie op natuurlijke wijze verdwijnen. Niet omdat het ongepast is of vervelend, maar puur omdat de nieuwe inzichten in jezelf en in je pad nu duidelijk zijn en de frustratie je niet langer dient.
Door inzicht en begrip verdwijnt de frustratie.
Dit werkt ook zo met kinderen. Elke emoties helpt je kind zichzelf en de wereld beter te begrijpen. Maar om dat te kunnen heeft je kind ruimte nodig om te ontdekken wat de frustratie hem of haar wil zeggen. Het heeft daarbij hulp nodig en duidelijke uitleg. Dan zal het zijn of haar eigen emoties leren herkennen als signalen die hem begeleiden in zijn ontwikkelen en hem of haar helpen zijn ware potentieel te ontwikkelen.
Je kind kan weinig met platte woorden, hij of zij moet het beleven, dan wel zich in kunnen leven. Daarom zijn helende verhalen geschikt voor kinderen, omdat je ze daarmee meeneemt op een bewustzijnsreis, een ontdekkingsreis los van tijd en ruimte in hun eigen geest. Verteld vanuit jouw ervaring en inzichten over frustraties kan jouw kind zich erin herkennen en leren dat ook dit deel van hem of haar mag zijn.
De kikker wordt nooit een koning
Ik heb dit mijn zoontje uitgelegd door te vertellen over de kikkerkoning. Maar niet het verhaal waarbij hij gekust wordt en verandert in een prins. Maar in dat deze kikker nooit een koning wordt. Die kikker heeft namelijk geen ambitie om koning te worden. Niets in zijn hele zijn daagt hem uit om dit te bereiken. Hij voelt dus ook geen enkele frustratie dat hij geen koning is. En zelfs als je hem een kroon opzet, dan zal hij nog geen koning willen worden. Waarom? Omdat dat niet voorbestemd is. Dat is niet de roep van zijn ziel.
Terwijl toen de kikker jong was en het nog een kikkervisje was, diezelfde kikker er alles aan deed om een kikker te worden. Elke overlevingsstrategie kwam naar boven, zijn wilskracht, zijn doorzettingskracht zette hij in om uiteindelijk een kikker te worden. Niet omdat dit hem werd verteld of opgedragen, maar omdat hij in elke cel voelde dat hij dit moest doen. Hij was bestemd om een kikker te worden. Dus bleef hij doorgaan, en zijn frustraties hielpen hem nog harder te proberen om zijn doel te bereiken.
Een helend verhaal opent de deur naar het hart en helpt jouw kind zichzelf begrijpen.
Wil jij je kind helpen om te gaan met de uitdagingen op zijn of haar pad en je eigen helende verhalen bedenken? Schrijf je dan in voor de 3-delige training Leer helende verhalen schrijven.
Liefs,
