Wat als angst je leven overneemt?

De kracht van woorden is enorm. Vooral de woorden die je tegen jezelf zegt. Niet voor niets maken heel veel mensen dagelijks gebruik van affirmaties. Ze helpen je focussen op wat je wenst en op het behalen van je doelen. Ze zorgen voor meer positiviteit en ondersteunen je innerlijke balans en geluksgevoel.

Maar wat als je juist teveel in je hoofd zit en de woorden niet aankomen, dan wel oude overtuigingen en verhalen bevestigen?

Ik worstel momenteel met een oud verhaal vol angst. Ik had altijd al een ding met de dood, maar sinds het overlijden van mijn vader kan ik met vlagen echt enorm verdrietig zijn en heb ik zelfs paniekaanvallen. Ik weet dat het een stuk is dat ik veel te vaak heb genegeerd, en nu met het overlijden van mijn vader en de verwerking ervan komt het in alle hevigheid weer omhoog en kan ik er niet meer omheen.

Gelukkig ken ik de processen, ik weet dat de emoties en ook deze angst en paniekaanvallen met golven komen, zodat ik tussendoor adem kan halen. Het zijn net weeën die steeds krachtiger worden tot ik zie wat het levenslicht wil zien. Het is een ontdekkingsreis vol angst, liefde, vertrouwen en pijn.

Maar het is ook goed, ik zie het grotere geheel en ik ben vooral heel erg lief voor mezelf. Juist nu ik het zwaar heb.

Ik zorg voor goede voeding en blijf sporten. Ik ben weer begonnen met mijn favoriete serie Friends te kijken, die ik eigenlijk alleen maar kijk als ik in een dip zit. Ik koop zonder schuldgevoel dat wat ik al tijden wil hebben en gun mezelf ruimte, tijd, een bad, me-time, een was die opstapelt, een huis dat niet netjes is maar net goed, en zo kan ik in verbinding blijven en meebewegen met de uitdagingen op mijn pad zonder mezelf erin te verliezen.

Lief zijn voor jezelf helpt je om te beseffen dat je het waard bent, het houdt je lijf zacht en je hart open, waardoor liefde en dankbaarheid kan blijven stromen.

Een belangrijk aspect hiervan is lief tegen jezelf praten. Jezelf niet kleineren, de grond in trappen, jezelf niet ondermijnen met woorden, maar ondersteunen. Heel vaak zitten er echter verhalen vol overtuigingen, gedachten en emoties tussen die je tegenhouden te leven vanuit je hart. En elk woord dat je gebruikt waarin enige vorm van schuld, verwijt of oordeel zit, haakt aan bij die oude verhalen en helpen je dus niet.

Platte affirmaties komen niet aan.

Echter, een tijdje terug schreef ik hier ook al over, affirmaties en woorden die slechts een vast gegeven omschrijven, zoals: Ik hou van mezelf, of: Ik ben ontspannen, zijn vaak nog een te ver van je bed show. Ze komen niet aan, raken je oude verhalen omdat ze zo het tegenovergestelde zijn van wat die je proberen te vertellen, waardoor ze enkel maar meer weerstand en onrust oproepen.

Wat wel werkt zijn woorden die een bewustzijnsverandering uitdrukken.

Zoals in plaats van ik ben het waard te zeggen, kun je beter zeggen: ik ben meer waard dan dit. Je krijgt zo een referentiekader, geeft een groei aan en het staat minder ver van je af dan het einddoel wat je er eigenlijk mee wilt bereiken: namelijk dat je van jezelf houdt terwijl je dat nu niet doet. Als je paniekaanvallen of angsten hebt, of als je hoofd vol gedachten zit en je ze niet meer lijkt te kunnen stoppen, dan kun je tegen jezelf zeggen: Ik denk er niet meer aan, ik ben ontspannen, ik ben vrij van angst of bijvoorbeeld: ik richt mij op mijn hart en vertrouw erop dat alles precies goed komt zoals het bedoeld is.

Ik heb dit de afgelopen weken geprobeerd. Maar het werkte niet. Ik zakte alleen maar nog verder weg in mijn gedachten, angsten en emoties. Ik wist dat het niet eens meer te maken had met rationeel denken, het had ook niets meer te maken met het huidige moment, en bovenal het continu bezig zijn met die angst en het bijbehorende verdriet deden helemaal niets goeds voor me, nog voor mijn familie. Ik zocht naar houvast en door heel lief voor mezelf te zijn kwam ik de dag redelijk door, ik bleef ondanks alles in balans en in verbinding, maar ’s nachts kwamen de gedachten in alle hevigheid terug. En wat ik ook deed ik kreeg ze maar niet gestopt en ze gingen compleet met me aan de haal.

Tot ik opeens bedacht dat ik mezelf het verkeerde vertelde.

Ik was namelijk te veel aan het focussen op dat de gedachten moesten stoppen. Maar waar mijn echte focus op moest liggen was dat ik bezig was om ermee te dealen. Ik had een aantal boeken gekocht over het onderwerp, had een paar afspraken gemaakt voor een massage en één voor een hypnose. Ik was er dus mee bezig.

Ik verwachtte alleen dat door de stappen die ik nam, alles direct was opgelost en de zwaarte zou verdwijnen. Ik was te hard voor mezelf en gaf mezelf niet de ruimte om ook echt de tijd te nemen voor dit proces. Waarbij de focus dus niet lag op het helen van dit oude verhaal, maar op het stoppen van mijn gedachten.

En een ieder weet dat waar je je aandacht op richt groeit. Dus werden de gedachten meer en meer, en namen ze me mee naar nog donkerdere lagen in mezelf.

Toen ik dit besefte zei ik elke keer tegen mezelf, als de angst boven kwam en de gedachten weer de overhand dreigden te krijgen: ik denk er niet aan, ik werk eraan. Het is goed. Dat gaf me een gevoel van verlichting, van opluchting, omdat ik wist ik ben ermee bezig. Het zal niet 1,2,3 weg zijn of opgelost zijn, maar ik ben op de goede weg. Ik neem mijn verantwoordelijkheid zowel voor mijn oude verhalen en angsten, voor mijn geluksgevoel en voor de mensen om me heen.

Ik kan er namelijk bij gaan lopen als een zombie, wegzakken in mijn eigen ellende en angsten, of ik erken het proces en doe wat ik kan, stapje voor stapje.

Door er mee bezig te zijn voelde ik me ook niet schuldig, het voelt niet alsof ik mijn angsten wegstop of mijn gedachten negeer, en daardoor kon ik mijn gedachten makkelijker een plekje geven. Ik erken dat ze er zijn en troost mezelf met de woorden dat ik ermee bezig ben. En dat geeft hoop, vertrouwen en rust.

Het is uiteindelijk een lang verhaal geworden, maar wie weet herken je het en heb je er iets aan. Want angsten, gedachten en allerlei paniekaanvallen zijn een onderdeel van het leven, ze laten zien waar nog licht mag komen, maar omdat het daar zo donker is kan het heel beangstigd zijn en kun je er soms niet uitkomen.

Door tegen jezelf te zeggen dat je er niet aan denkt, maar er aan werkt, gun je jezelf wat extra licht in de duisternis. En die kun je op dat soort momenten goed gebruiken.

Liefs,