Wat als je in de meh-fase zit

Iedereen kent wel zo'n periode waarin je niet echt weet wat je voelt, of juist heel veel voelt, niet voor of achteruit gaat, maar ook voelt dat je toch niet stilstaat. Wat kun je hiermee en vooral waarom zitten we soms in zulke meh-fases? Ontwikkelsprongetjes bij kinderen worden altijd snel herkend, geaccepteerd en vaak ook toegejuicht. Want iedere ouder weet dat ze erbij horen en het kind erna weer een stuk verder is in zijn ontwikkeling. Maar als we onszelf meh voelen weten we vaak niet wat we ermee moeten.

De verstoorde relatie met eten

Waarom doe je dat sapvasten eigenlijk? Anderen zullen dat niet begrijpen hoor. Je hoeft toch niet af te vallen? Zomaar wat opmerkingen die ik kreeg naar aanleiding van mijn keuze om de afgelopen periode te gaan sapvasten. Want zeg nu zelf iemand die slank is hoeft dat toch niet te doen? Er zijn nog steeds zoveel oordelen en afwijzingen als het gaat om hoe je eruit ziet, wat je doet, maar ook over hoe jij je voedt. Niet gek dat er steeds meer kinderen en volwassenen een verstoorde relatie met eten hebben.

Waarom pesten je niet zielig maakt

Het klinkt heel hard de uitspraak: gepest worden maakt je niet zielig. Het tegendeel is echter waar: het is juist een heel liefdevol besef. Pesten maakt je niet zielig, maar geeft je de kans om voor jezelf te gaan staan. Of je nu zelf gepest wordt of je kind, je eerste reactie is dat je hart huilt. Aangedaan, geraakt, verdrietig, gefrustreerd. Waarom doen pesters dit is vaak makkelijker te beantwoorden dan de vraag: waarom word ik gepest? Waarom is dit en waarom maakt gepest worden jou niet zielig?

Waarmee vul jij je rugzak?

Je krijgt nooit meer dan je kunt dragen, maar wat als jij je verantwoordelijk voelt voor het geluk van anderen en daaronder gebukt gaat? En dus je rugzak eigenlijk gevuld hebt de bagage en vaak ook lasten van een ander? We houden vaak zoveel van iemand en willen dat diegene gelukkig is. Dus nemen we de verantwoordelijkheid op ons om daar ook voor te zorgen. Maar doe je daar goed aan en wie belast je daar eigenlijk nog het meeste mee? Lees hier de metafoor van he konijn dat de wereld droeg om jou en/of je kind hierbij te helpen.

De SOS techniek

Wat als een situatie met je kind je teveel wordt? De SOS techniek laat je eruit stappen en laat je de situatie objectief analyseren. Maar dan vergeet je de belangrijkste factor om een situatie weer in balans te krijgen: verbinding. Zeker in vakantietijd is dit leuk om te ontdekken. Want deze tijd vraagt vaak om aanpassen, loslaten en een nieuw ritme vinden. En hoe gaaf is dat als je door zoiets simpels als in de vakantie meebewegen met wat er is, je kind kan leren hoe het naar nieuwe en soms uitdagende situaties kan kijken? Doe je dat door objectief te observeren of juist door je met jezelf en de ander te verbinden?

Hoe maak jij van elke dag een mooie herinnering?

Het blijft altijd weer een ding. Het wordt veelvuldig door iedereen geroepen: "Maak van elke dag een feestje" of "Zorg dat de positieve dingen op een dag in de meerderheid zijn." Ik heb ze ook vaak gehoord en probeer ook echt elke dag er iets van te maken. Ik weet ondertussen dat ik daar zelf een grote rol in heb. Ook als mijn kinderen zich vervelend gedragen. Juist als zij zich misdragen en ik eigenlijk niet meer weet hoe ik de balans moet terugkrijgen. En hoeveel oordelen en angsten er ook tussen zitten, ik weet ook dat het allemaal begint bij lief zijn voor mezelf en luisteren naar wat voor mij goed is.

Hoe pak jij je ritme op na de vakantie?

Als school weer dichterbij komt, hoe breng jij je kind terug in het 'ritme'? Ga jij een week of misschien wel twee weken van te voren al je aanpassen aan schooltijden? Of geniet je nog tot de laatste minuut van de vakantie? Tips om samen met je kind je voor te bereiden. De vakantietijd vliegt voorbij. Misschien tel je al af, of vragen je kinderen ernaar: "Wanneer moeten we weer naar school?" Vaak bedenken we al van alles, maar hoe het zal gaan met ze is eigenlijk nog onzeker. Dat merk je vanzelf. Je kind zal echter vanzelf aangeven wat het nodig heeft en dat is waar jij op kan inspelen.

Wat doe jij als je kind niet luistert?

We herhalen vaak eindeloos dezelfde boodschap aan ons kind. Vragen ons af waarom het niet luistert, maar beseffen niet dat het misschien wel de manier is waarop je het vertelt die niet aankomt bij je kind. Je boodschap is kan dan nog zo liefdevol zijn, je kind waarschijnlijk net zo welwillend om te luisteren, maar iets maakt geen klik in zijn (onder)bewustzijn. Als je merkt dat jouw boodschap niet aankomt, zoek dan eens een andere manier en ontdek de kracht van metaforen.

Jezelf zijn is geen kwestie van kwetsbaarheid.

Zichtbaarheid is jezelf zien, lief zijn voor jezelf en verbinding maken met al die verhalen die tussen jou en een zuiver stromen krachtig hart zijn gaan zitten. Die vele overtuigingen, patronen en valkuilen met zich mee hebben gebracht en jou doen geloven dat jezelf zijn en jezelf laten zien kwetsbaar is. Waardoor je dit logischerwijs niet doet. Zichtbaarheid is je wensen en behoeften serieus nemen en luisteren naar je hart. Zodat je terug in verbinding met jezelf, je oude verhalen heel kunt maken. Zodat ze jou gaan ondersteunen en jij vanuit een vrij stromend hart kunt gaan leven en vanuit zuivere energie krachtige stappen kunt gaan maken. In je ik-kracht ben je niet kwetsbaar, maar juist enorm krachtig.

Kun je belemmerende gedachten loslaten?

Heb jij ook wel eens last van belemmerende overtuigingen, van al die stemmetjes die je tegenhouden om te doen wat je echt heel graag wil doen? Verdwaal je soms in je eigen patronen en stap je keer op keer in je eigen valkuil? En hoor je jezelf ook vaak zeggen: "Ik moet dit echt gaan loslaten."
Om je vervolgens helemaal suf te affirmeren, je continu te focussen op positieve gedachten en enkel nog maar te focussen op doen wat je wilt doen.
Met praktisch geen, in elk geval geen blijvend, resultaat.