Elfeline, de zoektocht naar het gouden ei
Het is een warme dag. De zon staat hoog aan de lucht en er is bijna geen wolkje te zien. Het bos ziet er mooi uit. De groene bladeren glinsteren in het zonlicht en het gras en de takken van de bomen bewegen zachtjes heen en weer door de wind. Haar lange bruine haren waaien speels omhoog. Eveline houdt van dit weer. Ze snuift de zomergeuren diep in. Wat voelt ze zich toch altijd in haar element in de natuur, volledig een met alles wat er is.
Dat is een groot verschil met hoe zij soms haar leven ervaart. Ze heeft lange tijd het gevoel gehad dat ze iets miste. Ze leek het goed voor elkaar te hebben, alles ging volgens plan. Maar toen ze de controle verloor, stortte haar leven in als een kaartenhuis. Zomaar ineens was alles weg. Haar leven voelde leeg en haar hart huilde.
Ondertussen weet ze dat het de liefde was, de allesomvattende onvoorwaardelijke liefde, die ze miste. De liefde die je draagt, voedt en die je wereld magisch maakt. Ze had een lange zoektocht met vallen en opstaan nodig gehad om daar achter te komen. Een zoektocht die uiteindelijk leidde naar de liefde voor haarzelf en haar eigen wijsheid en innerlijke kracht.