​​Hoe kun je ondanks de uitdagingen op je pad en de hectiek van alle dag bij jezelf blijven?

De meesten zullen hierop reageren met: voldoende rust nemen, goed voor jezelf zorgen, lief zijn voor jezelf, goed eten, lekker sporten, meditaties doen of bijvoorbeeld lekker op de bank zitten met een theetje en een filmpje.

Goed voor jezelf zorgen klinkt best logisch. De praktijk toont echter wat anders.

Als ik namelijk op me heen kijk zie ik zoveel mensen, maar vooral vrouwen precies het tegenovergestelde doen als ze het zwaar hebben. Zodra ze midden in een moeilijke en uitdagende periode of situatie zitten, worden ze een of andere ​​verharde versie van zichzelf. Ze gaan zichzelf van alles verwijten, voelen zich schuldig, voelen schaamte, gaan twijfelen aan zichzelf, gaan nog een tandje harder sloven, wijzen elke hulp af en vooral vergeten ze de kracht van hun vrouwelijkheid: namelijk de kracht van zachtheid en verbinding.

Kijk maar eens om je heen. Als een vrouw het zwaar heeft knuffelt ze nauwelijks meer.

​​Ze houdt zich staande door een pantser om zich heen te bouwen: ze bagatelliseert haar problemen;  ze praat niet meer over gevoelens, maar gaat dingen rationaliseren; ze besteedt steeds minder aandacht aan haar uiterlijk; gaat minder sporten; gaat snoepen en tegelijkertijd afgeven op haar eigen lichaam en zelfbeeld; ​​ze ontwijkt oogcontact en aanrakingen; ze gaat zich vasthouden aan dingen buiten haarzelf, toekomstbeelden en illusies; enzovoorts.

Kortom een vrouw in moeilijkheden stapt vaak volledig uit haar vrouw-zijn.

Ze beseft alleen niet dat ze daarmee nog verder van zichzelf af komt te staan. Ze wordt er eigenlijk alleen maar ongelukkiger van, overziet het geheel niet meer en kan niet meer terugvallen op haar intuïtie en innerlijk weten. Hierdoor lijkt haar situatie inderdaad uitzichtloos, omdat de oplossingen en de wegen van haar hart en onderbewustzijn haar niet meer kunnen bereiken.

Ze vergeet het belang van het openen van haar hart en het stromen van de liefde.

Daardoor kan​​ de liefde van haar hart haar pijn en emoties als verdriet, vermoeidheid, eenzaamheid, boosheid niet helen. En zo worden uitdagingen gigantisch hoge bergen die haar tot pure wanhoop kunnen drijven. Ze blijft zo hangen in een verhaal dat zij zelf heeft gecreëerd door de verbinding met zichzelf te verliezen, terwijl de uitnodiging in dit soort situaties juist is om die verbinding te verdiepen.

Misschien overdrijf ik het nu. Maar mogelijk herken je dit.

​​De vrouwelijke kracht is die van verbinding, naar binnen keren en vooral in liefde en zachtheid aanwezig zijn. ​​Juist als het moeilijk wordt, juist als je het zwaar hebt, is het deze zachte liefdevolle staat van bewustzijn die je nodig hebt om te kunnen observeren, om afstand te kunnen nemen en te kunnen voelen wat er nodig is, zodat je vanuit een innerlijk weten stappen kunt zetten naar een andere, beter passende, realiteit.

​​Doorgaan tegen beter weten in noem ik dit.

Want je hart zegt wat anders, je hart schreeuwt en huilt. Maar jij negeert het. Je gaat door, omdat je denkt dat dit van je wordt verwacht. Je wil niet dat anderen denken dat je het niet aankunt, dat je zwak bent en de verkeerde beslissingen hebt gemaakt.

​​Dus hou je vast aan het perfecte beeld waarvan je denkt dat anderen dat willen zien. Je huis moet schoon en aan kant, ook al ben je doodop. Je zet nog een tandje bij op je werk, terwijl je al overuren maakt. Je doet nog even iets voor een vriendin. terwijl je eigenlijk wil slapen. Je gaat nog met je kinderen naar de speeltuin en lacht met ze mee, terwijl de tranen nader staan dat het lachen.

​​Je laat de controle niet vieren, sterker nog je trekt de touwtjes nog wat strakker aan.​​

​​En allemaal omdat je denkt en de omstandigheden en situatie rationeel benadert. ​​Je verliest en verloochent jezelf namelijk niet door de uitdagingen op je pad, maar door de manier hoe je ermee omgaat. Doordat je uit je lijf en uit verbinding gaat, en in je hoofd gaat zitten. En daardoor vergeet je hoe belangrijk voelen is, juist tijdens tegenslag en uitdagingen.

Als het al moeilijk is om onder normale omstandigheden goed voor jezelf te zorgen, dan vragen zware ​​uitdagingen dus om zelfliefde 2.0!

En dat betekent loslaten, overgeven, zacht worden en in verbinding komen met je hart door jezelf te voeden op fysiek, emotioneel, mentaal en spiritueel niveau. Afstemmen op je hart en jezelf dat geven wat je nodig hebt om ook deze uitdagingen aan te kunnen. Zodat jij vanuit innerlijke balans mee kunt bewegen en terug kunt veren.

Niet je uiterlijke wereld wordt belangrijk als er uitdagingen zijn, maar je innerlijke wereld.

Dus op het moment dat jij het zwaar hebt en je merkt dat je excuses verzint om niet te knuffelen, om niet even op de bank te gaan zitten, of je hebt een vriendin die dit doet, besef dan dat dit misschien een teken is dat je juist heel veel knuffels nodig hebt. Maar dan vooral van jezelf.

Lief zijn voor jezelf is jezelf omarmen, jezelf schouderklopjes geven, jezelf aandacht en tijd gunnen en jezelf en de situatie waarin je zit accepteren en ondanks alles van jezelf houden.

Want zodra jij (weer) leeft vanuit je hart, zal je de kracht hebben om elke uitdaging aan te gaan, zonder dat je eraan onderdoor gaat.​​​​

Wil je weten hoe jij je innerlijk kompas kunt vinden en ook in roerige tijden je koers kunt behouden, doe dan mee met de 3maanden training Creëer je droom(gezins) leven vanuit je ik-kracht en ontdek de kracht van het systemisch werken met helende verhalen voor jouw persoonlijke ontwikkeling.

Kan je kind hier ondersteuning bij gebruiken, in de InnerTreasure Online Magische Wereld staat over dit thema onder andere het bijzondere verhaal van Cho de cheeta.