Als je kind niet wil eten, wat doe je dan?
Mijn kinderen en eten. Ik kan daar heel kort over zijn. Ik ben daar heel makkelijk in. Ze hoeven van mij niet aan tafel te zitten. Ze hoeven hun bord niet leeg te eten. Ze mogen zelf aangeven wat ze willen eten, mits ze natuurlijk wel aan hun voedingsstoffen komen. De balans tussen voeden en vullen slaat bij ons zeker uit naar voeden.
Waarom zou ik mijn kinderen dwingen?
Ik was als kind een extreem moeilijke eter en zat soms kokhalzend aan tafel. Dat wilde ik niet voor mijn kinderen. Dus ben ik van begin af aan makkelijk geweest en zo is eten bij ons nog steeds een ontspannen en fijne aangelegenheid.
Zeker omdat ik altijd denk aan waar zullen we later met liefde aan terugdenken? Aan die tijd dat ik het toch voor elkaar kreeg om ze 30 minuten aan tafel te houden en ze netjes hun bord leeg aten? Of aan de tijd dat we gezellig ongedwongen genoten van elkaars samenzijn en ook nog eens een fijne sfeer hadden en lekker eten? Want laten we eerlijk zijn, ik wil ook niets eten dat ik niet lust.
Mijn kinderen eten gezond en graag, en ze weten precies wat ze lekker vinden en wat niet.
Daar kwam bij dat ik tijdens de opleiding voor bodyworker en lifecoach ook voedingsleer kreeg. Tijdens die lessen werd me duidelijk dat het spijsverteringssysteem van kinderen pas bij 10 jaar volgroeid is en dat ze dan pas alles kunnen verteren. Plus pas vanaf die leeftijd gaat hun smaak zich ook echt ontwikkelen.
Maar wat als eten een trauma raakt?
Daarnaast ontdekte ik tijdens een vrouwenworkshop dat de mond en de geslachtsdelen met elkaar verbonden zijn. Zeker als je kijkt naar de anatomie van vrouwen kun je dit misschien wel herkennen. Het blijkt dan ook dat vrouwen die te maken hebben gehad met misbruik, niet alleen in hun vagina veel spanning hebben, maar vaak ook een gespannen (boven)lip hebben. Waardoor je zeker tijdens workshops waarbij er nog wel eens gewerkt wordt met blinddoeken en allerlei smaaksensaties, je dus heel erg moet oppassen bij de mond van deze vrouwen. Die kunnen dan opeens in hun trauma schieten.
Nu even terug naar een kind en waarom je die dus misschien wel nooit moet dwingen iets te eten dat hij niet lust.
Ik vind dat eten naast gezond vooral ook lekker zijn. Maar bovenal moet het je voeden. En daarmee bedoel ik voeden op fysiek, emotioneel, mentaal EN spiritueel niveau. Eten stop je direct in je lichaam en daarmee kun je dus jezelf letterlijk en figuurlijk verzwaren of verlichten.
Eten is een grote schakel in je algehele welzijn en in hoe je in het leven staat.
Kinderen goed kunnen aangeven wat ze wel en niet lekker vinden. Als we ze nu dwingen om iets te eten wat ze niet lusten of niet meer opkunnen, en zij geven dit aan, dan tasten we dus eigenlijk hun autonomie aan.
Onder het mom van redenen zoals 'je moet je bord leeg eten want dit hoort zo', of 'je moet dit eten want het is gezond', of mogelijk 'omdat ik het zeg', ga je dus eigenlijk voorbij aan de grenzen, behoeften en gevoelens van je kind.
En misschien geef je ze zo dan een blauwdruk voor hoe je kind in andere situaties zal reageren als zijn grenzen worden bereikt of overschreden.
Zeker als je kijkt naar sexualiteit en de onlosmakelijke verbondenheid tussen onze mond en geslachtsorganen, met name bij meisjes, is het misschien toch iets om over na te denken wat het doel nu eigenlijk is van het dwingen je kind iets op te eten.
Naar aanleiding van een droom die ik vannacht had schreef ik hierover dit gedicht:
Als we onze kinderen dwingen te eten
dat wat ze niet lusten tot kokhalzen aan toe
zullen ze dan ooit weten
wat hun grens is en hoe
kunnen zij dan aangeven
wat ze lekker vinden en wat niet
of leren we ze toe te geven
ook al doet het ze verdriet
dwingen we ze zo te accepteren
dat wat hun lichaam afstoot
leren we ze zo gevoelens te verteren
worden ze zo groot
denkend dat hun genot
niet iets is dat zij mogen bepalen
maar afhangt van wat er ligt op hun bord
en opkomen voor zichzelf altijd zal falen
Wanneer de zin 'ik vind dat niet fijn' het aflegt
samen met hun eigen grenzen en gevoel
tegen dat wat ze wordt gezegd
dan vraag ik je: is dat dan het doel?
Speciaal om kinderen te helpen gevarieerd te eten en te genieten ervan een zomervakantiecadeautje van mij voor jou
Er kunnen natuurlijk diverse redenen zijn waarom een kind niet eet of niet gevarieerd wil eten, niets lust, etc, maar omdat voedend eten nu eenmaal begint bij bewustzijn en bij plezier aan eten beleven, heb ik een heel mooi helend verhaal geschreven genaamd: Het Regenboogeiland.
Speciaal voor de vakantie kun je hem hier gratis downloaden.
Het verhaal is deel van de InnerTreasure Online Magische Wereld. Een wereld vol met helende verhalen voor het (innerlijk) kind, verhalen over dromen waarmaken, over leven vanuit je hart, verhalen om kinderen te helpen op moeilijke momenten en verhalen om kinderen te helpen de wereld en zichzelf beter te begrijpen.
Een overzichtelijke plek waar je zelf als ouder of kind kan uitkiezen wat je wilt lezen, luisteren, bekijken of doen.
Met de keuze uit vier volledig nieuwe series van 6-8 helende verhalen over leven vanuit je hart, een diversiteit aan ingesproken verhalen, en video’s met op de achtergrond de helende fluitmuziek van Michael Telapary, hele gave schattenjachten en speciale themaverhalen voor wie nog meer verbinding en avontuur wil in het gezinsleven.
De content, nu al twv. meer dan € 300,00 , wordt het hele jaar door aangevuld en de verhalen helpen jouw kind omgaan met uitdagingen en gevoelens, goed slapen en dromen waarmaken.
Wil je hier meer over weten: klik dan hier.
Ik wens jullie heel veel plezier en gezelligheid tijdens het eten.
Liefs,