"Waarom zou ik brullen en grommen, en waarom zou ik mijn territorium moeten verdedigen?" zegt het meisje tegen de leeuw.
De leeuw kijkt haar verbaasd aan. "Waarom niet?" lacht hij schamper, "Dat doe ik al mijn hele leven. Daardoor voel ik mij sterk en krachtig. Ik voel me daardoor veilig en ook mijn troep is veilig. We hebben geen last van indringers en kunnen ontspannen genieten van de zon, de wind en kunnen doen wat we het liefste willen. Het werkt perfect, probeer het maar eens."
Het meisje kijkt naar de leeuw. Hij is ontzagwekkend groot en sterk. Zijn tanden blinken in het zonlicht. Het is duidelijk waarom hij de koning van de jungle wordt genoemd.
Het meisje aarzelt, maar staat op van haar plekje in de zon. Ze haalt diep adem en doet een poging om te brullen. Maar meer dan een gek piepje komt er niet uit haar mond. De leeuw lacht: "Zo moet je niet brullen, maar kijk zo, vanuit je buik." Hij staat op en ademt diep in, opent zijn mond en gooit zijn hoofd iets naar achteren en dan spant hij met al zijn kracht zijn buik aan en blaast de lucht uit zijn longen.
De keiharde brul blaast het meisje bijna omver. Ze schrikt er een beetje van, maar is er ook van onder de indruk. Dus wil ze het graag nogmaals proberen. Ze haalt weer diep adem, opent haar mond, gooit haar hoofd iets naar achteren en met alle kracht in haar buik brult ze zo hard als ze kan.
Het is zo hard en krachtig, en zo diep en woest, dat zelfs de vogels verschrikt opvliegen van hun nesten. De leeuw en het meisje moeten lachen. "Voelde je je veilig en krachtig?" vraagt de leeuw. "Ja heel krachtig," zegt het meisje.
Ze staan even stil. Beiden in verbinding met hun gedachten, hun gevoelens en elkaar.
Het meisje loopt naar haar plekje in de zon en sluit haar ogen. Ze wil zich weer afstemmen op de natuur, de bomen, de bloemen en de zon, maar de leeuw onderbreekt haar. "Waarom zou ik zo gaan zitten? Waarom zou ik zo naar binnen keren zonder op mijn omgeving te letten?"
Het is nu de beurt van het meisje om te lachen. "Door te mediteren word ik rustig en ontspannen. Daardoor voel ik me veilig. En als ik me veilig voel, voel ik me verbonden en zie ik de wereld veel mooier en voel ik veel meer liefde, probeer maar eens."
De leeuw kijkt naar het meisje. Ze is zacht, lief, teer en heel mooi. Haar haren glinsteren in de zon en haar lach is adembenemend. Hij snapt waarom ze haar een kleine prinses noemen. Toch aarzelt hij. Hij de grote koning der dieren, de koning van de jungle, kan toch niet gaan zitten mediteren.
Het meisje ziet zijn aarzeling en loopt naar de leeuw en gaat naast hem zitten. Ze aait hem door zijn manen, over zijn vacht en kriebelt hem onder zijn kind en langs zijn oren. De leeuw geniet zichtbaar, sluit zijn ogen en begint te spinnen. Hij kroelt met zijn hoofd tegen het meisje aan.
Maar dan stopt ze. De leeuw zegt: "Waarom stop je, dat voelt juist zo prettig." Het meisje kijkt hem met vriendelijke ogen aan en zegt: "Voelde je je veilig en ontspannen?" De leeuw is even verward door haar vraag, aarzelt en antwoordt dan: "Ja eigenlijk wel. Ik voelde me heel erg ontspannen."
Het is even stil. Beiden in verbinding met hun gedachten, hun gevoelens en elkaar.
"Fijn heh," zegt het meisje dan.
"Ja", zegt de leeuw.
❤️
Ons (innerlijk) kind is zowel het lieve meisje als de krachtige leeuw. Samen zorgen ze ervoor dat we ons veilig, ontspannen en sterk voelen.
Liefs,
