Ik geloof altijd in kansen, ook in dat het uiteindelijk altijd goed komt.

Al veel langer voel ik mij dan ook een woordvoerder van het gouden midden, omdat ik geloof dat we daar uitkomen als we voorbij angst, schuld en schaamte bewegen. Als we onszelf losweken van boetedoening en zonde, als we vrij breken van alle oude verhalen die ons ondermijnen en ons licht verduisteren.

Ik geloof ook dat we dit zelf doen.

We doen het onszelf en elkaar aan. We houden onszelf in die wurggreep van angst. Vrij breken van de matrix is voor mij dan ook eerst en vooral vrij breken van onze eigen innerlijke gevangenis. En die creëren we zelf door wat we geloven.

‘Wat is waar?’ is wat mij betreft dan ook een heel persoonlijke vraag. Wat is waar voor mij? En kan ik vanuit die waarheid de ander in zijn waar-de laten.

De spiegel in de maatschappij laat ons momenteel zien dat de roep om gelijkheid ervoor zorgt dat we niet meer gelijkwaardig zijn.

Onder het mom van gelijk-zijn en inclusiviteit vragen we namelijk van de ander om zichzelf aan te passen, kleiner te maken, minder kleur te hebben, of misschien wel juist om zich anders voor te gaan doen dan dat diegene is. De waarheid van de een wordt opgedrongen aan de ander.

Een wereld waarin iedereen gelijk is, hetzelfde heeft, op dezelfde wijze leeft, zorgt voor het uitdoven van het licht van onze ziel. Wanneer je niet meer naar de sterren mag reiken, zodra je niet meer ergens in kan uitblinken, of je een beloning ontvangt in welke vorm dan ook voor wat jij hebt bereikt, dan worden we wel gelijk in onze uiterlijke levens, maar missen we de drive van ont-wikkeling, dromen en manifestatie.

Het Licht van onze ziel staat aan de basis van oneindige expansie, mogelijkheden en potentie. Vanuit de Bron, God, is al het leven voortgekomen en dit zal ook oneindig doorgaan. Gaan we dit proces de das omdoen en mensen ontmoedigen om hun licht te laten schijnen en te belichamen in prachtige, krachtige en vooral ook unieke creaties, dan kleurt het leven een tint grijs. En waar de spirituele mens dit de woke-beweging verwijt, zie ik dit ook in die kringen steeds meer gebeuren.

Want terwijl velen wel voelen dat het gaat om gelijk-waar-dig, durven ze tegelijkertijd ook hun waar-heid niet los te laten.

Terwijl juist in het niet-weten de bevrijding vindt. Wat als je het niet weet? Als je het niet mag weten van jezelf, van de ander? Wat als je in de duisternis mag tasten, omdat dan je zintuigen en intuïtie worden versterkt. En wat als juist het naar binnen keren en in overgave gaan, de weg eruit is?

Al op jonge leeftijd kwam ik in contact met de kracht van de gedachte. Iedere gedachte vormt een woord, en op basis van vele gedachten ontstaan verhalen. Zij kleuren onze werkelijkheid en de manier waarop wij naar de wereld kijken. Niet alle gedachten zijn waar, niet allen zijn ondersteunend aan de weg vooruit.

Bewust worden van de woorden die je uitspreekt en ook denkt, zijn wat mij betreft essentieel voor de weg van geestelijke ver-lichting. Die op zich niets anders is dan jezelf bevrijden van je negatieve gedachtegang, én tegelijkertijd bewust worden van je-zelf en je oneindige creatiekracht. Dat begint bij zelfliefde en onthechten van wie je dacht te zijn en van hoe het moet zijn. Kun je daadwerkelijk alles loslaten? Kun je vol vertrouwen letterlijk en figuurlijk boven alle verhalen uitstijgen?

‘De duisternis kan het licht niet grijpen.’

Zo staat er in de Bijbel. De oude wereld is gebouwd op vals licht, het heeft een instabiel fundament. Alleen die gedachten die voortkomen uit het woord God, uit liefde en wijsheid, zullen blijvend zijn. Die zijn oneindig. Daarom valt onze samenleving nu uit elkaar. Omdat zij los van de essentie was gekomen en daardoor gedoemd is om te mislukken. (Uit: 10 jaar duisternis)

Ieder woord, iedere gedachte die dus uit het licht voortkomt, uit liefde en wijsheid, zal voort blijven bestaan. Dat is misschien wel de enige waarheid die zorgt voor gelijkwaardigheid. Als we vanuit de intrinsieke overtuiging van het goede willen doen ons licht laten schijnen, dan hebben we een zeer stabiel fundament voor de nieuwe wereld. Die begint echt bij jezelf.

Ik geloof dan ook dat we altijd een keuze hebben:

Wie ben je? Wie wil je zijn? En welke tijdlijn kies jij?

De keuze is aan jou, aan ieder van ons individueel.

Dat is de weg vooruit.

Zo kleuren we de wereld, al is het maar in vijftig tinten grijs.

 

Liefs, Eveline