Wat als niemand wil winnen wat jij te bieden hebt?
Onlangs hebben Vrouwen voor Vrijheid zoals bij iedere boeklancering van mij weer een winactie gedeeld voor 2 kaartjes voor mijn event 27 mei. Een volledig verzorgde avond voor 2, met eten, drinken, muziek, mijn nieuwe boek, een goodiebag en een hele happening eromheen.
De vorige keren was er genoeg animo. Dit keer nul-komma-nul. Niemand. Geen enkele ziel die dacht yes.
Nu ik dit zo schrijf moet ik er om lachen. Toen ook overigens. Ik zei direct : ‘Niemand wil Maar hoe dan ook ga ik ervan genieten. Al sta ik in mijn eentje op mijn luchtkasteel te springen of te dansen op de dansvloer.’
‘Girls just wanna have fun’ was de reactie die ik kreeg. En zo is het. Cindy Lauper zong het toen al. Net als ‘ It’s my party and I cry if I want to.’ Ook zo’n favoriet van mij destijds. Ik zing ze nog steeds luidskeels mee en weet steeds meer waarom.
‘Het leven is een feestje. Je moet wel zelf de slingers ophangen.’
Dit is de favoriete uitspraak van mijn moeder. God, wat heb ik die vaak gehoord vroeger en nu nog steeds trouwens. Ze probeert er altijd wat van te maken en die positieve mindset heb ik zeker weten van haar.
Toch kreeg zij, misschien wel daardoor, vaak te horen: ‘Jij leeft alleen maar voor de lol.’
Plezier hebben, schaamteloos genieten, joie de vivre uitstralen was en is nog vaak not done. We moeten gebukt gaan onder schuld(en) en vooral niet te gek doen. Een sober leven was de ultieme vroomheid en is nu blijkbaar niet alleen de droom van de WEF alsook van vele anderen.
Vroeger kon dit me nog wel eens tegenhouden.
Maar hoe meer ik vrijbreek van mijn eigen gecreëerde gevangenis en de matrix die ons bewustzijn knecht, hoe meer ik realiseer dat we inderdaad vooral voor de lol leven.
Want laten we eerlijk zijn, wie zou voor het leven kiezen als het alleen maar bedoeld is om kommer en kwel te ervaren? Als we niet gruwelijk mogen genieten van al wat het leven te bieden heeft en enkel in het grijze vlak mogen vertoeven terwijl onze true colors schreeuwen om gezien te worden, om vrij te breken en te stralen?
Cindy Lauper zong hier ook over.
‘You with the sad eyes
Don’t be discouraged, oh I realize
It’s hard to take courage
In a world full of people
You can lose sight of it all
The darkness inside you
Can make you feel so small
Show me a smile then
Don’t be unhappy
Can’t remember when
I last saw you laughing
This world makes you crazy
And you’ve taken all you can bear
Just call me up
‘Cause I will always be there
And I see your true colors
Shining through
I see your true colors
And that’s why I love you
So don’t be afraid to let them show
Your true colors
True colors are beautiful’
Diegene die ‘Ik ben een Godin. Jij ook’ heeft gelezen, weet dat deze song in mijn leven een belangrijke rol heeft gespeeld. Nog steeds. Ik laat steeds meer mijn true colors mijn leven kleuren. En ik hoop dat ik met mijn boeken en ook zeker met mijn events anderen kan inspireren om dit ook te doen.
Ik geloof dat je zelf bepaalt in welke realiteit je leeft. Jouw leven, jouw feestje. Maak er iets moois van. De tijd is nu. Of je nu huilt of lacht, danst of rent, geniet van iedere ervaring, van iedere seconde. Het leven is veel te mooi om aan je neus voorbij te laten gaan of door angst, schaamte of schuldgevoelens te laten controleren.
En als je ervoor gaat, ga er dan ook 100% voor ongeacht of iemand met je meedoet.
Ga voor de lol (eens) leven.
Of zoals William Watson Purkey schreef:
‘Dance like nobody’s watching; love like you’ve never been hurt. Sing like nobody’s listening; live like it’s heaven on earth. ‘
De viering van mijn volgende publicatie ’10 jaar duisternis. Van 2020 naar 2030′, is dus vooral een viering van het leven. Omdat we ieder moment kunnen kiezen of we in de grijze mist blijven rondlopen of in een wereld vol kleur.
Let’s show our true colors!
Liefs, Eveline