Toen ik wist dat ik een tijdje niet kon sporten, dacht ik nu is het moment. Nu ga ik sapvasten.

De afbouwdagen waarbij je enkel groenten en licht verteerbaar eten mag, geen vlees  of visproducten, suikers, koolhydraten en zoet fruit gingen prima. Ik kreeg wel hoofdpijn en merkte direct dat ik toch behoorlijk nog veel suikers eet op een dag. Maar het was te doen.

De sapvastdagen zelf waren een ander verhaal. Je mag enkel groentesappen drinken en koud waren die echt niet te doen, dus maakte ik er iedere keer soep van. Daarnaast moest je ongeveer 2-3 liter vocht binnenkrijgen door water en (detox) thee. Oef daar merkte ik al dat ik normaal helemaal niet zo veel drink.

Fysiek lukte het me wel. Emotioneel en mentaal kwam er wel wat los.

Ik werd vooral bewust van de belangrijke rol van eten in onze maatschappij en in mijn leven. Ik dacht namelijk altijd dat ik niet veel met eten had. Zag het soms zelfs als noodzakelijk kwaad en at netjes mijn juiste voeding en volgde een beetje de 80-20% regel als het gaat om voeding en vullen.

Eten is echter meer dan enkel je lichaam de juiste voedingsstoffen geven.

Het heeft een mentale en emotionele component en dat is nu juist het stukje waardoor zo veel kinderen, maar ook volwassenen met eten worstelen en net als ik er toch een soort haat-liefde verhouding mee hebben.

Ik lustte als kind erg weinig, maar werd toch gedwongen om met de pot mee te eten, tot kokhalzen aan toe. Ik zat dikwijls alleen nog aan tafel terwijl de rest allang klaar was. Ik haatte het en vooral begreep ik niet waarom. Ik deed het toch niet expres, ik vond het gewoon niet lekker.

Toen ik in de puberteit kwam mochten we weinig snoepen of zoetigheid. De verwachting voor morgen is nog dikker, werd er dan gezegd. Die heb ik lang onthouden. Genieten van eten leek onlosmakelijk verbonden met dik worden en dik worden was verbonden met afwijzing.

Later toen ik een jaar of 16 was ontwikkelde zich een eetstoornis, ik sportte iedere calorie er direct vanaf, wilde zo slank mogelijk zijn en trainde me suf. Tegen mijn 18de was het een beginnende vorm van anorexia.

Eten werd een ding. Een groot ding. Maar ik wist het niet.

Tot deze week had ik echter nooit begrepen waarom ik juist toen er zo mee bezig was. Maar deze week herinnerde ik me dat vriendinnen me net daarvoor hadden laten vallen en gingen pesten, met als enige reden die ik daarover ooit hoorde was dat ik teveel fruit at.

Ik nam sindsdien steeds minder tijd om te eten, at de noodzakelijke dingen, snoepte af en toe en was eigenlijk ervan overtuigd dat ik heel gezond bezig was. Uit eten gaan, bbq feestjes enzo waren echt niet aan mij besteed. Zonde van mijn tijd en ik wilde niet dik worden. Maar vooral wilde ik niet afgewezen worden om wat ik at of wat ik niet at omdat ik het niet lustte.

Dus probeerde ik alle sociale eetgelegenheden te vermijden en zei ik vol overtuiging tegen mijzelf en anderen: ik heb gewoon niets met eten.

Tot deze week ik besefte dat ik wel degelijk van eten hou. Ik hou van lekker koken. Ik vind het bakken van taarten, koekjes, cakes super leuk om te doen. Ik hou van groenten, van fruit, ben gek op vele gerechten, maar ik durfde er niet van te genieten.

Door mijn ervaring met eten was er een angst ontstaan rondom voeding. Die deze week heel duidelijk naar voren kwam om geheeld te mogen worden.

Blijkbaar zit er een taboe op genieten van eten als je te zwaar bent, maar te gezond eten door iemand die al slank is wekt ook verachtende blikken. Want waarom zou je dat doen? Het is toch heel confronterend voor anderen die jou dan zien?

Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik het niet goed doen, wat ik ook doe, en juist als ik mezelf was. En dat uitte zich in een verstoorde mindset over eten. Want als je de buitenwereld niet aankan of kan controleren, dan kies je iets waarover je wel macht kunt hebben. En dat is vaak eten.

Veel emotionele en mentale problemen uiten zich in eten.

Eten, of beter gezegd voeding, voedt jou niet alleen fysiek, maar ook emotioneel en mentaal. Het is dus helemaal niet gek dat als jij je leeg voelt, je met eten jezelf wat meer zwaarte wilt geven. Het is ook niet vreemd als je verdrietig bent iets zoets je wat comfort geeft. Het is ook niet raar als je iets te vieren hebt dat je dit met wat gebak wilt vieren. Waarom niet?

We zijn mensen, emotionele, mentale, spirituele en fysieke wezens in één. Aristoteles dacht dat we vijf zintuigen hebben, hedendaagse wetenschappers denken dat het er minstens 10-33 zijn!

Ruiken, proeven en tast zijn er daar drie van, maar wel hele fijne om het leven mee te ontdekken en ervaren. En dat kun je optimaal doen als je bewust wordt vanuit welke emoties, gedachten en overtuigingen je eet. Als je die kunt helen, kun je pas echt gaan voelen wat je voedt en steeds meer genieten van eten.

Daarbij hoort ook uitkomen voor wie je bent, voor de lifestyle die jij kiest, voor het eten dat jij eet. Omdat dit is wie jij bent.

Jaren terug volgde ik een training voor lifecoaching. Voeding was daarin een essentieel onderdeel. Wat ik me echter het meest herinner van die training is dat de trainer zei dat ongeacht hoe gezond of ongezond je ook eet, je lichaam zich vormt naar jouw innerlijke balans en naar wat bij jou past.

Iedereen heeft verschillende fasen in zijn leven, fasen waarin je gewicht anders is (bewust of onbewust), fasen waarin je andere voeding nodig hebt of wilt, fasen waarin je lijf je zo goed mogelijk ondersteunt bij jouw innerlijk proces en jou laat zien wat er nodig is voor nog meer innerlijke balans.

Er is nog teveel oordeel en afwijzing op al die fasen in een mensenleven, op al die lichaamsvormen en voedingspatronen.

Daardoor ontstaan er ook nog steeds eetproblemen bij kinderen. Omdat we niet meer in verbinding staan met ons lichaam, met de beweging van het leven en de manieren waarop we onszelf (kunnen) voeden en onszelf kunnen en mogen zijn.

Dus verschuilen we ons achter dat we een emotionele eter zijn, dat we niets met eten hebben, dat we de vuilnisbak van de kinderen zijn en geen tijd hebben. Enzovoort, enzovoort.

Eten is liefde en zo'n belangrijk deel van het leven op aarde.

Daar mag je van genieten. Je mag ontdekken wat je lust en niet. Je mag weigeren wat je niet wil en kiezen voor wat je wel wil. En we zouden daar als buitenstaanders, maar zeker als ouders, geen dwang, oordeel of afwijzing op moeten zetten.

Eten verbindt je met je zelf, met elkaar en met het leven.

Daarom is het belangrijk om jezelf te leren voeden op alle niveaus. Kleur brengen in je leven doe je door jezelf te voeden en eten mag daar zeker niet in ontbreken. Het ondersteunt je, brengt emoties en gedachten in beweging, geeft verbinding en zoveel meer. Jezelf voeden is liefde. En het is tijd dat we dat gaan zien.

Omdat ik echter weet dat dit niet altijd even makkelijk is, heb ik nu tijdelijk het helend verhaal 'Regenboogeiland' uit de InnerTreasure Online Magische Wereld in mijn webshop gezet.

Een prachtig en krachtig verhaal over jezelf voeden volgens de kleuren van de regenboog.
Je kunt die nu ten tijde van de inschrijving voor de Regenboogschattenjacht via deze link aanschaffen van € 7,95 voor slechts € 5.00

Ik wens je heel veel eetplezier!

Liefs,